Annen bir yalancı çocuğum. Hem de çok küçük yaşlardan bu yana, en yakınlarına hayat boyu yalan söyledi. Bazen vicdan azabı çekti, bazen sinirlendi, bazen kendi yalanına kendini inandırmak için o yalanı yaşadı . Olmadı. Küfretti düzene. Yine olmadı. Şimdi kara kara düşünüyorum be çocuğum. Sana da mı yalan söyleyeyim. Ben ne yapayım, nerelere kaçayım. Çok bıktım bu durumdan, çok usandım.
Sana yalan söylemesem, bu kez sen benimle ilgili yalan söylemek zorunda kalır mısın? Yalan söylemesen, bu toplum, çevren, okul arkadaşlarından gelen lafla, sözle nasıl başedersin? Seni de mahvetmezler mi ahan da bu kızın anası lezbiyenmiş lan demezler mi? Derlerse umursamaz sallar mısın, bana kızar mısın, annem sapık mı diye çalişkiler yaşar mısın? Tüm bunlarla nasıl başa çıkacağız be yavrum. En iyisi sana da mı yalan söylemem, rol yapmam, gizli yaşamam, yaşamamam, sana da mı ikiyüzlü olmam.
Bunu yaparsam bu kez de aman yalan söyleme, aman dürüst ol hayat boyu, sakın ha ikiyüzlü davranma diye sana nasıl öğütlerim be çocuğum.
Bu hayatta sadece aşık olduk. Aşklarımıza tutkuya bağlandık. Dünyaya haykırmak istedik, tüm çığlıklarımız, mutluluklarımız, coşkumuz, ayrılıklarımız, özlemlerimiz içimizde patladı. Yaşatmadınız bizi bu ülkede. Hayatlarımızı yalanla dolanla baskıyla tehditle ölümlerle söndürdünüz. yetmedi. Çocuklarımızı rahat bırakın. Anaları gey diye başka türlü eziyet edeceksiniz, kendileri de gey olursa başka türlü.
Bu memlekette hayatta kalabilen tüm geylere selam olsun....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder