http://blogcuanne.com/2015/06/25/yeter-ki-cocugum-escinsel-olmasin/
25 Haziran 2015
Yeter ki çocuğum eşcinsel olmasın
Aşağıdaki yazı ismini saklı tutmak isteyen bir Blogcu Anne okuru tarafından, LGBTİ Onur Haftası’na atfen kaleme alındı.
***
Şimdi bir oyun oynayalım, test yapalım anneler ne dersiniz?
Ben bir cümlenin başını yazacağım, siz boşlukları dolduracaksınız. Alın elinize kalem kağıdı, oyuna başlayalım.
Çıkan sonuçlara bakalım şimdi de…
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında, hemen doktora götürür tedavi ettirirdim, iğrenirdim, erkek oyuncaklarına yönlendirirdim, keşke hiç bilmeseydim derdim, hemen evlendirmeye çalışırdım, doğru insanı bulmadığını düşünürdüm ve benzeri cevaplar varsa, ciddi bir homofobi/transfobiniz var demektir. Homofobi ve transfobi çok ciddi, çok sinsi ve tedavisi çok uzun süren bir hastalıktır. (Homofobi nedir? Transfobi Nedir?)
ÇÖZÜM: Çocuğunuzun ve sizin mutluluğunuz için acilen bu hastalıkla mücadele etmeniz gerekiyor. Bu süreç oldukça uzun ve ciddi uğraş gerektiren, psikiyatristlerden, LİSTAG gibi ebeveyn oluşumlarından, Pembe Hayat, Kaos GL, lambdaistanbul, SPoD LGBTİ gibi derneklerden destek almanız gereken bir süreç. Ama yılmayın; evrilmeye, hastalıkla mücadeleye devam edin. Sonuç hepimiz için çok güzel olacak! (LGBTİ terimleriyle ilgili şahane bir sözlük için tıklayın. Çocuğu eşcinsel, transseksüel ebeveynlerin kurduğu dernek için tıklayın.)
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında benim çocuğum asla eşcinsel olmaz. Eşcinsellik hastalıktır, genetiktir. Bu çocuklar marjinal ailelerden, boşanmış insanların çocuklarından, şu bölgeden, bu şehirden, şu mezhepten çıkar diye düşünüyorsanız hem ırkçı hem homofobik, hem de önyargılısınız demektir ki durum o zaman gerçekten vahimleşiyor. Homofobi ve transfobi, ırkçılık hastalığına tutulduğunuz ve doğal olarak tedaviyi de reddettiğiniz için, çocuğunuzun eşcinsel veya transseksüel olması durumunda, onu suçlamanız, ondan nefret etmeniz, evlatlılıktan reddetmeniz mümkün. Çocuğunuzun intihara sürükleyebilirsiniz, onu bir ömür boyu mutsuzluğa mahkum edebilirsiniz. Ne yazık ki size sunabileceğim kişisel bir çözüm yok. Umarız bir gün önyargılarınızdan kurtulursunuz ve aslında bunun için en iyi yolun, tüm nefretinize rağmen, nefret ettiğiniz insanlarla birbirinize dokunabilmeniz olduğunu görebilirsiniz.
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında ‘eşcinsel bile olsa’ onu sevmeye devam ederdim, hemen yurt dışına götürürdüm, hem zaten benim gey arkadaşlarım da var, çok eğlenceliler (çok gıcık geyler de var emin olabilirsiniz), zaten ben çok açık çok modern bir insanım, homofobi de transfobi de benim yakınımdan bile geçmez diyen bir ebeveyseniz, hiç farkında olmadan, sözde pozitifleştirerek yine ayrımcılık yapıyorsunuz, yine çocuğunuzu ötekileştiriyorsunuz demektir. Burada çok sinsi haller var. Unutmayın, eşcinseller dahil hiç kimse ben homofobimi yendim. Bu iş bitti diyemez. Bunun sonu yok. Evrilmeye, okumaya, birbirimize dokunmaya devam edeceğiz.
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında, çocuğum aşık diye sevinirdim, çocuğumun istediği cinsiyet kimliğine kavuşması için gereken her şeyi yapardım, oğluma yeni yeni şahane bebekler alır, yüzündeki mutluluğu görmek isterdim, kızımın anne olması için hemen evlat edinme yollarını araştırırdım, çocuğumun eşcinsel olduğunu sakladığını öğrendiğimde ben nerede hata yaptım diye düşünürdüm, çocuğumun yalancı olmasını istemezdim, yeter ki onursuz olmasın gibi cevaplar varsa, ne mutlu size ve sizin çocuğunuza! Yalnız unutmamanız gereken bir şey var, o sinsi homofobi ve transfobi hastalığı var ya, içinize farkında olmadan işleyebileceğini, cinsiyetçi söylemlere dönüşebileceğini, homofobi ve transfobiyle mücadelede evrilmenin sonu olmadığını unutmayınız.
Yine de şu bir gerçek ki, Türkiye’de en şanslı çocuklar sizin çocuklarınız olacaklar.
Ben kimim ki bunları yazdım? Attım tuttum bir şeyler.
Hani geçen sene O Biçim Bir Anne içini dökmüştü Blogcu Anne’ye… Pek çok anne ne güzel cevaplar vermişti, o yazı çok fazla paylaşılmış, çok güzel cevaplar yazılmıştı.
O anne ailesine hiç açılmamıştı. Şansı yaver gitmişti de ailesinden uzak da olsa, kendi ailesini kurmuş, evlat edinmiş, kendi hayatını yaşayabilen şanslı azınlıktandı.
Soruyu tekrarlıyorum yeniden ebeveynler: çocuğunuz eşcinsel olsaydı ne yapardınız? Emin olun vereceğiniz cevaba, hissettiğiniz duyguya göre çocuklarınızla aranızdaki mesafe belirlenecek, sizin ve çocuklarınızın mutluluğu etkilenecek, ilişkinizdeki samimiyet artacak.
Ben çocuğuma açık olacağım. Ona yalan söylemeyeceğim. Kararlıyım.
Çocuğum da yeter ki onuruyla yaşasın; tüm insanların eşit, özgür, adil bir dünyada yaşaması için, yoksulluğun bitmesi için mücadele etsin; tüm canlıların yaşam hakkına saygı duysun; dini, dili, rengi, cinsiyeti, cinsel yönelimi, ırkı, şehri, mezhebinden dolayı kimseye ayrımcı davranmasın.
Eşcinsel onur haftamız kutlu olsun.
Son söz: Eşcinsellik hastalık değildir. Homofobi/transfobi hastalıktır ve eşcinseller her yerdedir.
***
Şimdi bir oyun oynayalım, test yapalım anneler ne dersiniz?
Ben bir cümlenin başını yazacağım, siz boşlukları dolduracaksınız. Alın elinize kalem kağıdı, oyuna başlayalım.
Çocuğum büyüdüğünde …………. olmasını istemezdim.
Çocuğumun eşcinsel olduğunu benden yıllarca sakladığını anladığımda …………. .
Oğlumun en yakın erkek arkadaşıyla öpüştüğünü gördüğümde …………. .
4 yaşındaki oğlumun sadece bebeklerle oynadığını anlayınca …………. diye düşünürdüm.
18 yaşındaki kızım Ayşe kendisine bundan sonra Ahmet dememizi isteseydi …………. .
40 yaşında lezbiyen kızım anne olmak isteseydi …………. yollarını denerdim.
Çocuğum bana eşcinsel olduğunu açıklasaydı hemen ………….
Evet sorularımız bu kadar…Çıkan sonuçlara bakalım şimdi de…
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında, hemen doktora götürür tedavi ettirirdim, iğrenirdim, erkek oyuncaklarına yönlendirirdim, keşke hiç bilmeseydim derdim, hemen evlendirmeye çalışırdım, doğru insanı bulmadığını düşünürdüm ve benzeri cevaplar varsa, ciddi bir homofobi/transfobiniz var demektir. Homofobi ve transfobi çok ciddi, çok sinsi ve tedavisi çok uzun süren bir hastalıktır. (Homofobi nedir? Transfobi Nedir?)
ÇÖZÜM: Çocuğunuzun ve sizin mutluluğunuz için acilen bu hastalıkla mücadele etmeniz gerekiyor. Bu süreç oldukça uzun ve ciddi uğraş gerektiren, psikiyatristlerden, LİSTAG gibi ebeveyn oluşumlarından, Pembe Hayat, Kaos GL, lambdaistanbul, SPoD LGBTİ gibi derneklerden destek almanız gereken bir süreç. Ama yılmayın; evrilmeye, hastalıkla mücadeleye devam edin. Sonuç hepimiz için çok güzel olacak! (LGBTİ terimleriyle ilgili şahane bir sözlük için tıklayın. Çocuğu eşcinsel, transseksüel ebeveynlerin kurduğu dernek için tıklayın.)
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında benim çocuğum asla eşcinsel olmaz. Eşcinsellik hastalıktır, genetiktir. Bu çocuklar marjinal ailelerden, boşanmış insanların çocuklarından, şu bölgeden, bu şehirden, şu mezhepten çıkar diye düşünüyorsanız hem ırkçı hem homofobik, hem de önyargılısınız demektir ki durum o zaman gerçekten vahimleşiyor. Homofobi ve transfobi, ırkçılık hastalığına tutulduğunuz ve doğal olarak tedaviyi de reddettiğiniz için, çocuğunuzun eşcinsel veya transseksüel olması durumunda, onu suçlamanız, ondan nefret etmeniz, evlatlılıktan reddetmeniz mümkün. Çocuğunuzun intihara sürükleyebilirsiniz, onu bir ömür boyu mutsuzluğa mahkum edebilirsiniz. Ne yazık ki size sunabileceğim kişisel bir çözüm yok. Umarız bir gün önyargılarınızdan kurtulursunuz ve aslında bunun için en iyi yolun, tüm nefretinize rağmen, nefret ettiğiniz insanlarla birbirinize dokunabilmeniz olduğunu görebilirsiniz.
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında ‘eşcinsel bile olsa’ onu sevmeye devam ederdim, hemen yurt dışına götürürdüm, hem zaten benim gey arkadaşlarım da var, çok eğlenceliler (çok gıcık geyler de var emin olabilirsiniz), zaten ben çok açık çok modern bir insanım, homofobi de transfobi de benim yakınımdan bile geçmez diyen bir ebeveyseniz, hiç farkında olmadan, sözde pozitifleştirerek yine ayrımcılık yapıyorsunuz, yine çocuğunuzu ötekileştiriyorsunuz demektir. Burada çok sinsi haller var. Unutmayın, eşcinseller dahil hiç kimse ben homofobimi yendim. Bu iş bitti diyemez. Bunun sonu yok. Evrilmeye, okumaya, birbirimize dokunmaya devam edeceğiz.
Eğer verdiğiniz cevaplar arasında, çocuğum aşık diye sevinirdim, çocuğumun istediği cinsiyet kimliğine kavuşması için gereken her şeyi yapardım, oğluma yeni yeni şahane bebekler alır, yüzündeki mutluluğu görmek isterdim, kızımın anne olması için hemen evlat edinme yollarını araştırırdım, çocuğumun eşcinsel olduğunu sakladığını öğrendiğimde ben nerede hata yaptım diye düşünürdüm, çocuğumun yalancı olmasını istemezdim, yeter ki onursuz olmasın gibi cevaplar varsa, ne mutlu size ve sizin çocuğunuza! Yalnız unutmamanız gereken bir şey var, o sinsi homofobi ve transfobi hastalığı var ya, içinize farkında olmadan işleyebileceğini, cinsiyetçi söylemlere dönüşebileceğini, homofobi ve transfobiyle mücadelede evrilmenin sonu olmadığını unutmayınız.
Yine de şu bir gerçek ki, Türkiye’de en şanslı çocuklar sizin çocuklarınız olacaklar.
Ben kimim ki bunları yazdım? Attım tuttum bir şeyler.
Hani geçen sene O Biçim Bir Anne içini dökmüştü Blogcu Anne’ye… Pek çok anne ne güzel cevaplar vermişti, o yazı çok fazla paylaşılmış, çok güzel cevaplar yazılmıştı.
O anne ailesine hiç açılmamıştı. Şansı yaver gitmişti de ailesinden uzak da olsa, kendi ailesini kurmuş, evlat edinmiş, kendi hayatını yaşayabilen şanslı azınlıktandı.
Soruyu tekrarlıyorum yeniden ebeveynler: çocuğunuz eşcinsel olsaydı ne yapardınız? Emin olun vereceğiniz cevaba, hissettiğiniz duyguya göre çocuklarınızla aranızdaki mesafe belirlenecek, sizin ve çocuklarınızın mutluluğu etkilenecek, ilişkinizdeki samimiyet artacak.
Ben çocuğuma açık olacağım. Ona yalan söylemeyeceğim. Kararlıyım.
Çocuğum da yeter ki onuruyla yaşasın; tüm insanların eşit, özgür, adil bir dünyada yaşaması için, yoksulluğun bitmesi için mücadele etsin; tüm canlıların yaşam hakkına saygı duysun; dini, dili, rengi, cinsiyeti, cinsel yönelimi, ırkı, şehri, mezhebinden dolayı kimseye ayrımcı davranmasın.
Eşcinsel onur haftamız kutlu olsun.
Son söz: Eşcinsellik hastalık değildir. Homofobi/transfobi hastalıktır ve eşcinseller her yerdedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder